Książki mojego dzieciństwa

Dzisiaj obchodzimy Dzień Dziecka i z tej okazji przygotowałam dla Was bardzo osobisty wpis. Jestem książkomaniaczką, więc nie zdziwi Was informacja, że książki są w moim życiu odkąd tylko pamiętam. Opowiem Wam, jakie lektury czytałam będąc małym brzdącem i wspomnę o tych, które nie przypadły mi do gustu.

Olbrzymią rolę w moim czytelniczym życiu odegrała babcia Jasia, z którą przeczytałam setki książeczek dla dzieci, a ona wykazywała się niebiańską cierpliwością i powtarzała mi wybrane fragmenty kolejny raz. Podobno (ja znam tę historię tylko z powieści najbliższych) kiedyś zaproponowałam Babci, że jej poczytam i… tak zrobiłam. Babcia była przekonana, że nauczyłam się bajek na pamięć. Aby sprawdzić, czy wnuczka jej nie oszukuje, kupiła nowe czytadła. Okazało się, że po prostu nauczyłam się czytać. A co takiego czytałam? 

Muzeum (i biblioteka) Książek Obrazkowych dla Dzieci w Iwaki (Japonia), booklips.com

Chyba do dzisiaj leży w biblioteczce wielka księga z bajkami na każdy dzień. Była pięknie ilustrowana (rysunki do każdej historii), a ja czasami wykazywałam się niecierpliwością i prosiłam, by czytano mi więcej niż jedną bajkę dziennie. W pewnym momencie odpadł cały grzbiet książki, który nie wytrzymał ciągłego kartkowania, ale lekturę wspominam mile. 

Czytano mi, a następnie ja czytałam, baśnie. Miałam dwutomowe wydanie baśni braci Grimm. Do dzisiaj pamiętam piękne ilustracje (jednak w książkach dla dzieci odgrywają one kluczową rolę) i opowieść o Królewnie Śnieżce. Po lekturze tej baśni marzyłam, by mieć hebanowe włosy, jak główna bohaterka. Niestety nie wyszło. :( 

W baśniowy świat zabierał mnie także Hans Christian Andersen. Rodzice nie kupowali mi jednak jego baśni w wydaniu „dla dzieci” i czytali mi prawdziwe wersje napisanych przez niego historii. Skutkiem tego, już jako mały szkrab wiedziałam, że Mała Syrenka nie miała tak pięknego życia jak w wersji animowanej. 

Zielona Biblioteka w Bibliotece Centralnej (Singapur), booklips.com

Oprócz baśni, czytano mi także wiersze. W moim dzieciństwie o wiele większą rolę odegrał Tuwim, niż Brzechwa, więc większość znanych mi rymowanek wyszła spod pióra Skamandryty. Jeżeli chodzi o wiersze Brzechwy, to miło wspominam gigantyczne wydanie „Pchły Szachrajki” - urocza historia, z którą spędziłam niejedno popołudnie. Ach, zapomniałabym! Przecież czytałam jeszcze wiersze Ludwika Jerzego Kerna – co to były za wiersze! Zwrotka, która nie miała środka, kolorowe bałwany, przygody nad Jasłem i stonoga z Pimpifluszek. Polecam wszystkim. :) 

Do długiej listy lektur dziecięcych dołączyły legendy i mity. Czytałam legendy Or-Ota oraz inne, które kupowali mi rodzice. Ulubionymi mitami były te w wersji Grzegorza Kasdepke. 

Z lektur szkolnych tamtego okresu nie pamiętam wiele, oprócz tego, że niezbyt mi się podobały. Na dzień omawiania „Dzieci z Bullerbyn” nie skończyłam lektury i doczytywałam ostatnie rozdziały przed wyjściem do szkoły. Wszystkie historie o bocianach, lotnikach i chłopcach z Grenlandii zdecydowanie nie wpłynęły korzystnie na przygody z literaturą. 

Dział dziecięcy w Bibliotece Publicznej w Brentwood, Tennessee (USA), booklips.com

Zaczęłam się teraz zastanawiać, do jakiego wieku trwa dzieciństwo? Pytam zupełnie serio – czy od 11 roku życia jesteśmy już nastolatkiem i lektury, które wtedy czytamy nie powinny być uznawane za książki dziecięce, tylko stać się młodzieżówkami? 

Bez względu na ten dylemat, mniej więcej w tym wieku stałam się książkoholiczką – przeczytałam „Anię z Zielonego Wzgórza” i ze wszystkich innych miejsc, w których umieszczała ją Lucy Maud Montgomery, sięgnęłam po „Piętnastoletniego kapitana” i „Łowców meteorów” Juliusza Verne’a. Spędziłam miłe popołudnia z „Chłopcami znad rzeki Bobrów”. Można powiedzieć, że rozkręciłam się czytelniczo i stopniowo sięgałam po coraz ambitniejsze lektury. Świetny czas. :) 

A jaka jest Twoja książka dzieciństwa? Czytałeś, kiedy byłeś dzieckiem, a może pokochałeś literaturę później? A może nie polubiłeś się z nią do dzisiaj? Daj znać, czy masz książki, które zbudowały Twoje dzieciństwo!